Μονόδρυ
Το Μονόδρυ είναι ένας οικισμός χτισμένος σε δύο επίπεδα, με φυσικό χώρισμα τον ποταμό Μανικιάτη. Το Άνω Μονόδρυ είναι αμφιθεατρικά χτισμένο στην πλαγιά ενός καταπράσινου λόφου με θέα την κοιλάδα του ποταμού. Χαρακτηριστικό του χωριού είναι τα πετρόχτιστα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και τα στενά σοκάκια. Το Κάτω Μονόδρυ (ή Χάνια) είναι χτισμένο στον κάμπο, παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο. Στην ίδια δημοτική κοινότητα υπάγεται και το Κοίλι.
Το Μονόδρυ είναι ένας οικισμός χτισμένος σε δύο επίπεδα, με φυσικό χώρισμα τον ποταμό Μανικιάτη. Το Άνω Μονόδρυ είναι αμφιθεατρικά χτισμένο στην πλαγιά ενός καταπράσινου λόφου με θέα την κοιλάδα του ποταμού. Χαρακτηριστικό του χωριού είναι τα πετρόχτιστα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και τα στενά σοκάκια. Το Κάτω Μονόδρυ (ή Χάνια) είναι χτισμένο στον κάμπο, παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο.
Μεταξύ τους συνδέονται με μία περίτεχνη πέτρινη γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1888 επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη, με υλικό από τον βενετσιάνικο πύργο που βρίσκεται στους Κήπους και από λατομεία της περιοχής. Στο χωριό λειτουργούν ταβέρνες, καφέ μπαρ και παραδοσιακό καφενείο. Προτείνουμε μια βόλτα στο Πλατανόδασος, ως μια μοναδική ευκαιρία να έρθετε ξανά κοντά στην φύση.
Στο χωριό καλλιεργούνται ελιές, αρκετά βιολογικά προϊόντα, ακόμα και σαλιγκάρια.

Στην ίδια δημοτική κοινότητα υπάγεται και το Κοίλι. Απέχει 8 χλμ από την παραλία του Στομίου και 12 χλμ από την Κύμη. Είναι χτισμένο στους πρόποδες ενός λόφου και στην γύρω περιοχή υπάρχουν βουνά από την μία πλευρά και κοιλάδα από την άλλη. Πολύ κοντά μπορεί κανείς να επισκεφθεί το μεγαλύτερο ποτάμι της περιοχής, τον Μανυκιάτη.

Στο κέντρο του οικισμού υπήρχαν δύο ενετικοί πύργοι. Ο μεγαλύτερος κατεδαφίστηκε για να κτισθεί ο ναός του Αγίου Νικολάου και σώζονται τα θεμέλιά του. Ωστόσο, σώζεται ο δεύτερος πύργος σχεδόν ακέραιος, ο οποίος χρησιμοποιούταν ως κυλινδρόμυλος τριβής σιταριού. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και είναι το πρώτο που βλέπει κανείς όταν κατευθύνεται προς την πλατεία. Είναι φτιαγμένο από Φράγκους και δαισώζεται χάρη στις ενέργειες των ανθρώπων της κοινότητας, καθώς τα τελευταία χρόνια είχε υποστεί σημαντικές φθορές. Το χρησιμοποιούσαν παλιά για να αλέθουν το σιτάρι. Στο πίσω μέρος του μνημείου υπάρχει ακόμη ένα μεγάλος κύλινδρος που χρησιμοποιούσαν από τότε.
