Άγιος Γεώργιος

Χωριό κτισμένο στην προσήνεμη πλευρά δύο λόφων, στα δυτικά όρια του Δήμου Αυλώνος, συγκοινωνεί με παρακαμπτήριο οδό από το Αυλωνάρι. Ονομάστηκε από τον ιερό ναό του Αγ. Γεωργίου (καθολικό του χωριού), γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, στα Εννιάμερα της Θεοτόκου από εικόνα της Παναγίας που υπάρχει στο ναό και την ίδια μέρα γίνεται πανηγύρι στο χωριό.

Ένα χωριό με φανερά ίχνη αρχαίων οικισμών σε πολλές θέσεις του. Σε μερικά από τα ιστορικά εκκλησάκια της περιοχής υπάρχουν κομμάτια από αρχαίους ναούς με επιγραφές, ενώ σ’ ολόκληρη τη γύρω περιοχή, έχουν έλθει στο φως νομίσματα, σαρκοφάγοι, προμυκηναϊκοί και μυκηναϊκοί τάφοι.

Στη θέση Σηλυβρία (βρίσκεται στη δυτική παρυφή του χωριού), ο λακκοειδής ομαδικός τάφος, που ανακαλύφθηκε κατά τη διάνοιξη αποχετευτικού καναλιού, χρονολογείται περίπου στο 2500 π. Χ. Εκεί βρέθηκαν 15 σκελετοί (δεύτερης ταφής) καθώς και κάποια αντικείμενα.

Στη θέση Αρτεμίσιος, ο ερειπωμένος βυζαντινός ναός της «Παναγίτσας» φαίνεται πως είχε κτιστεί στη θέση, αλλά και από τα υλικά αρχαίου ιερού της Αρτέμιδος. Για το λόγο αυτό η θέση αλλά και ο μικρός χείμαρρος πήραν το όνομα «Αρτεμίσιος» και «Αρτεμισίας» αντίστοιχα.

Στη θέση «Ριζόκαστρο», στους πρόποδες του λόφου, εικάζεται πως βρισκόταν η ακρόπολη της αρχαίας Οιχαλίας. Κατά την επικρατέστερη εκδοχή η Οιχαλία τοποθετείται στον λόφο «Παλαιοκαστρί» δεξιά του δρόμου που οδηγεί από τα Χάνια Αυλωναρίου στον Άγιο Γεώργιο. Ο χώρος προστατεύεται ως αρχαιολογικός.

Στο σύγχρονο χωριό του Αγίου Γεωργίου διοργανώνονται από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο και άλλους φορείς, ποικίλες εορταστικές εκδηλώσεις που ονομάζονται «Αρτεμίσια» σε ανάμνηση του ιερού της Αρτέμιδος, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή.

Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το φαγητό στις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού διαβαίνοντας παλιά παραδοσιακά γεφύρια. Με καλής βατότητας χωματόδρομο ο Άγιος Γεώργιος συνδέεται με τα χωριά Παραμερίτες, Άγιος Λουκάς και Γαβαλάς του Δήμου Ταμυνέων και Κρεμαστός του Δήμου Κονιστρών.

Τουριστικά αξιοθέατα

• Ανατολικά του χωριού και σε απόσταση 3 χλμ. υψώνεται ο λόφος «Καστρί, Παλαιοκαστρί», όπου ήταν η αρχαία Οιχαλία.
• Απέναντι από το λόφο «Καστρί» σώζονται ερείπια ναού « Η Παναγίτσα στους Χόνδρους» και της «Σωτήρος» προς το Δαφνόρεμα.
• Στη θέση «Κάραβος» υπήρχε οικισμός.
• Στη θέση «Κομνηνού» υπάρχουν ερείπια αρχαίων κτιρίων. Βρέθηκαν τάφοι, πιθάρια που μαρτυρούν την ύπαρξη μεγάλου αγροκτήματος, οικογένειας ή στρατηγού των βυζαντινών αυτοκρατόρων Κομνηνών.
• Στη θέση «Χαλαμπρέζα», σήμερα «Δαφνόρεμα», υπήρχε μικρός οικισμός, που είχε μεγάλη ακμή στα χρόνια της Φραγκοκρατίας.
• Στα «Καμίνια», που λέγονται και «Μνήματα», βρέθηκε χριστιανικό νεκροταφείο του χωριού, που είχε καθολικό την «Παλαιοκκλησιά».
• «Κάμπος»: Τοπωνύμιο ΝΔ του χωριού, αμέσως μετά την λιθόκτιστη γέφυρα για τον Άγ. Λουκά. Βρέθηκαν κατά καιρούς μαρμάρινες σαρκοφάγοι, θεμέλια τοίχων σπιτιών αρχαίας πόλης, ο δε τόπος είναι κατάσπαρτος από όστρακα.
• «Πλατάνι»: Λοφώδης τοποθεσία με άφθονα νερά ΝΔ από το ναό του Αγίου Γεωργίου, στα σύνορα του χωριού Γαβαλάς, όπου ήταν οι κήποι της διαλυμένης μονής Μερνάγι.
• «Παλαιοχώρα»: Αρχαίος Δήμος της Ερέτριας, στα δυτικά του χωριού, στην κοιλάδα του ποταμού Χόνδρου. Λέγεται ότι στη θέση Παλαιοχώρα υπήρχε τμήμα οδού με σκυρόστρωμα, με την οδό αυτή λέγεται ότι επικοινωνούσε η αρχαία Οιχαλία με την αρχαία Ερέτρια. Βρέθηκε λιθόστρωτος δρόμος σε τρία σημεία, με τον οποίο επικοινωνούσαν με τον Πορθμό και με τους Δήμους Βουδιόχεν, Οιχαλία, Ταμύνες και Κωμαείς.
• «Γούβες»: Στην θέση αυτή βρέθηκαν πολλοί αρχαίοι τάφοι και ένας θολωτός Μυκηναϊκής εποχής. Ο τάφος αυτός μελετήθηκε το 1930-1932 από τον Έφορο αρχαιοτήτων του Υπουργείου Παιδείας Παπαδημητρίου, ο οποίος προσδιόρισε την ηλικία του στα 3000 έτη. Τα κτερίσματα του τάφου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
• «Ριζόκαστρο»: Τοποθεσία στους πρόποδες του λόφου, όπου είναι το κάστρο, το Καστρί, η ακρόπολη της αρχαίας Οιχαλίας. 
• «Μονόχωρο»: Βρέθηκε θολωτός μυκηναϊκός τάφος.
• «Πεζούλι»: Τοπωνύμιο στα ανατολικά του Αγίου Μόδεστου, όπου ήταν τα ανάκτορα των αρχαίων βασιλέων κατά την παράδοση.
• «Βασιλική, Παλάτι, Τσεραπία, Αλωνάκι».
• Θέσεις συνεχόμενες στα βόρεια του χωριού, που μαρτυρούν την ύπαρξη αρχαίων οικισμών. Βρέθηκαν μαρμάρινοι σαρκοφάγοι, που χρησιμοποιούνταν σαν λεκάνες συλλογής λαδιού στα χειροκίνητα ελαιοτριβεία του χωριού. Τάφοι ανασκάφηκαν, νομίσματα βρέθηκαν και ο τόπος είναι γεμάτος από όστρακα. Στη Βασιλική και στο Παλάτι αναφέρει η παράδοση ότι ήταν αρχαίος Δήμος της Ερέτριας, πιθανόν «ο εξ Ώου».
• Ανατολικά του χωριού υπάρχουν δύο ερειπωμένες εκκλησίες: Αγ. Γεώργιος η βορινή και Αγία Κυριακή η νότια, που ήταν μετόχια της μονής Αγίου Γεωργίου (Μερνάγι). Η Αγία Τράπεζα του ερημοκλησιού Αγίου Γεωργίου, αφού κομματιάστηκε, μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε σαν Αγία Τράπεζα στον καθολικό ναό του χωριού. Η μαρμάρινη πλάκα της Αγίας Τράπεζας προερχόταν από ειδωλολατρικό ναό. Καταστράφηκαν και οι δύο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στα ΒΔ, στη θέση «Τσεραπία», υπάρχει κοίλωμα, που μοιάζει σαν να ήταν αρχαίο θέατρο. Φημολογείται ότι, πριν από χρόνια, στην ίδια θέση βρέθηκε θολωτός μυκηναϊκός τάφος.
• Επιτύμβια στήλη με την επιγραφή «ΕΥΔΙΝΗ Η ΜΥΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ» μεταφέρθηκε από τον ερειπωμένο ναό του Αγ. Ιωάννη των Χόνδρων το 1895 και κτίστηκε στο κωδωνοστάσιο του καθολικού, που στηρίζουν την σκεπή, μεταφέρθηκαν από τον ίδιο ναό. Η παραπάνω επιγραφή βρίσκεται σήμερα στο μουσείο Χαλκίδας.
• Απέναντι από το σχολείο είναι ο ναός των Εισοδίων. Στους τοίχους του έχουν εντοιχιστεί λείψανα αρχαίου μνημείου. Στη μαρμάρινη Αγία Τράπεζα υπάρχει αρχαία επιγραφή δυσανάγνωστη. Παλαιότερα υπήρχε επιγραφή σε μάρμαρο με το όνομα ΣΩΣΙΛΛΑ, που χάθηκε καθώς και ογκώδες μάρμαρο, που έφερε τοξότη.
• «Αρτεμίσιος – Αρτεμίσια».  Τοπωνύμιο και ποτάμι στη νότια πλευρά της κώμης, όπου υπάρχει ερειπωμένος βυζαντινός ναός, με ωραία έντεχνη αψίδα στο Ιερό, κτισμένος στα θεμέλια ειδωλολατρικού ναού, «η Παναγίτσα». Σύμφωνα με τοπική παράδοση, υπήρχε ιερό της θεάς Αρτέμιδος, από την οποία πήρε και το όνομα και η περιοχή και ο μικρός χείμαρρος «Αρτεμισίας», που διέδωσε το όνομα του δια μέσου των αιώνων. Κάτω από το ναό, στο δρόμο, υπήρχαν νερόμυλοι, που τα νερά της κίνησης τους συλλέγονταν από το ποτάμι «Αρτεμισίας» και από το «Χόνδρο».

Πανηγύρια & Εκδηλώσεις

• Την τρίτη ημέρα του Πάσχα, διοργανώνεται παραδοσιακό Πανηγύρι προς την τιμήν του Αγίου Γεωργίου.
• Στις 29 Αυγούστου γιορτάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και δίδονται δωρεάν παραδοσιακά φαγητά, όπως «ρεβυθόριζο» και «κεσκέσι», που παρασκευάζεται από τους κατοίκους τη νύχτα σε μεγάλα καζάνια.
• Γιορτάζονται κάθε χρόνο τα «Αρτεμίσια» από τον τοπικό σύλλογο, από τις 11 έως τις 15 Αυγούστου, που καθιερώθηκε από το 1978. Στη διάρκειά της γίνονται διάφορες γιορταστικές εκδηλώσεις: αναβίωση χωριάτικου γάμου, θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις βιβλίων, χοροί, λαογραφική έκθεση, διαλέξεις κ.λ.π. Γίνονται σε ανάμνηση της θεάς Αρτέμιδας, που ιερό της υπήρχε στην περιοχή του χωριού.

Εκκλησίες 

• Μονή Αγίου Γεωργίου – Μπερνάγι
• Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου ή Ρεβυθάς ή Νηστευτής
• Ναός Αγίου Μοδέστου, που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο που συνδέει το χωριό με τα Χάνια Αυλωναρίου και εορτάζει την 16^η Δεκεμβρίου.
• Ναός Αγίας Τριάδος , που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο που συνδέει το χωριό με τα Χάνια Αυλωναρίου και εορτάζει μία ημέρα μετά την Πεντηκοστή εκάστου έτους.
• Ναός των εισοδίων της Θεοτόκου, που βρίσκεται εντός του χωριού , απέναντι από το Δημοτικό Σχολείο και εορτάζει την 21^η Νοεμβρίου.
• Ναός αφιερωμένος στο Γενέθλιον της Θεοτόκου, χτισμένος στα ερείπια παλιού ναού της Παναγίας στην θέση «παναγίτσα», που εορτάζει την 8^η Σεπτεμβρίου.
• Ναός της Ζωοδόχου Πηγής ,που βρίσκεται στην θέση «Μαυρόρεμα» και εορτάζει την νέα Παρασκευή μετά το Πάσχα.
• Ναός Αγίου Γερασίμου του Ευβοέα, που βρίσκεται στην θέση «Βασιλική» και εορτάζει την 7^η Δεκεμβρίου.

Τοπικά προϊόντα: Παράγει κρασί, λάδι, τυρί, σιτηρά, όσπρια, αμύγδαλα, καρύδια, σύκα, μέλι, κ.ά.

Σύλλογοι: Σύλλογος Απανταχού Αγιωργητών, εκδίδει το περιοδικό Αγιωργήτικα Νέα.

Ομάδες: Αθλητικός Σύλλογος Α.Ε Άρτεμης

Τα τελευταία χρόνια, σε διάφορες περιόδους, λειτουργεί η έκθεση γενεαλογικού δέντρου των οικογενειών του χωριού, συνοδευόμενη από παλαιές φωτογραφίες. Είναι ένα έργο του Γιάννη Π. Μούντριχα, που έχει τύχει ευρύτατης αποδοχής, όχι μόνο από τους κατοίκους του χωριού, αλλά και από όσους επισκέπτονται την έκθεση αυτή και δείχνει την ιστορική διαδρομή των οικογενειών του χωριού και την σύνδεσή τους με την ευρύτερη περιοχή. Η έκθεση είναι προσβάσιμη και σε ψηφιακό περιβάλλον.